#1jaarpandemie
Toen Covid-19 zijn wereldwijde opmars begon, werd al snel gevreesd voor de wurggreep van deze nieuwe ziekte op lage-inkomenslanden. Toch was er ook hoop. De hele wereld moest dezelfde storm trotseren. Alleen internationale solidariteit kon ons allemaal aan boord houden. Eén jaar nadat de Wereldgezondheidsorganisatie de Covid-19-uitbraak bestempeld heeft als pandemie vraagt 11.11.11: hoe ver zitten we af van die meer rechtvaardige (post)coronawereld?
Op deze pagina bundelen we alle artikelen die we samen met onze partners en lidorganisaties hebben geschreven na #1jaarpandemie: een hele hoop straffe en inspirerende verhalen over de strijd voor mondiale rechtvaardigheid in tijden van corona.
De solidaire inzet blijft
Deze longread geeft een heldere synthese van de brede scope aan thematieken die we hebben uitgespit in het kader van #1jaarpandemie. Gezondheidszorg, socio-economische ongelijkheid, klimaatrechtvaardigheid, mensenrechten of internationale solidariteit: Covid-19 kent geen grenzen en er is geen enkele maatschappelijke problematiek die hier niet door lijkt te worden aangeroerd.

Het actiejaar van Jatam
Voor dit artikel interviewde Kris Vanslambrouck, Azië-verantwoordelijke van 11.11.11, een aantal activisten van Jatam. Hij kreeg een unieke inkijk in een aantal inspirerende voorbeelden en verhalen van activisme in tijden van corona. Hoewel campagne voeren in de context van een pandemie geen sinecure is, hebben ze toch verschillende overwinningen kunnen binnenhalen.

Meer mijnbouw met minder rechten
Wereldwijd buit de mijnindustrie de coronacrisis in haar voordeel uit. Mijnondernemingen willen méér produceren met minder restricties. Overheden zijn geneigd dat toe te staan. Maar talrijke mijnsites zijn coronaclusters. Bovendien gaat het werk gepaard met vervuiling die de gezondheid en de immuniteit van de plaatselijke bevolking aantast. Actiegroepen vinden dat de crisis tot een omslag moet leiden, naar een economie die meer grondstoffen recycleert. ‘De gezondheid van de mensen komt eerst. Zonder uitzondering.’

Basmeh & Zeitooneh op de bres voor de Syrische vluchtelingen en de Libanese bevolking
COVID-19 was een mokerslag voor Libanon, een land waar sowieso al heel wat Syrische vluchtelingen proberen te overleven in slechte omstandigheden. Het afgelopen jaar ging bovendien de situatie voor Libanese burgers snel achteruit. Onze lokale partner Basmeh & Zeitooneh (B&Z) schoot te hulp om de acute noden tijdens de opeenvolgende lockdowns te lenigen. Op die manier houdt B&Z de hoop op een betere toekomst levend voor vele Syrische vluchtelingen in Libanon.

1 jaar COVID-19 in het Amazonegebied: een continue overlevingsstrijd
Hoe wordt de inheemse bevolking van de Amazone geraakt door de coronacrisis? Een gebrek aan sanitaire voorzieningen of een vaccinatieperspectief maakt het kwetsbare leven mensonwaardig. Maar de amazone kleurt niet enkel bloedrood door de dodelijke gevolgen van de pandemie. Ook het toenemend aantal moorden op inheemse leiders, illegale praktijken van houtkap of goudwinning en drugsbaronnen baren groten zorgen.

Shrinking space en mensenrechten in de Filipijnen na 1 jaar pandemie
'Mensenrechten, universele rechten.' Dit zou toch een zekerheid moeten zijn. Maar helaas. We stellen vast dat steeds meer regimes en leiders maar al te graag de mensenrechten opzij schuiven om hun beleid goed te praten. Dit is eveneens het geval in de Filipijnen, een archipel van ruim 7000 eilanden die momenteel kreunt onder het autoritaire regime van president Duterte. In deze moeilijke omstandigheden zetten mensenrechtenorganisaties hun werk verder, zo ook 11-partner PAHRA, de Philippine Alliance of Human Rights Advocates.

Krachtig in kwetsbaarheid
Samen met lidorganisatie Çavaria focussen we op de LGBTI-gemeenschap in Centraal-Afrika. Covid heeft wereldwijd zware wonden geslagen. Maar voor bepaalde groepen betekent dit dat bestaande ongelijkheden en hun precaire situatie enkel maar versterkt wordt.

Vakbonden en vrouwenbewegingen wereldwijd leggen de vinger op de wonde
Wist je dat vrouwen harder getroffen worden door de pandemie? Vrouwen nemen buitenproportioneel meer onbetaalde zorgarbeid op zich en overal ter wereld zien we het geweld op vrouwen toenemen. Onze lidorganisatie WSM België sprak met 3 vrouwen uit Congo, Costa Rica en België over hun zorgen en voorstellen.
