Hervestiging is een levenslijn voor mensen in nood
11.11.11 sprak met enkele vluchtelingen waarvoor hervestiging hét verschil maakte, om te ontsnappen aan de schrijnende omstandigheden waarin ze terecht kwamen. En meer nog: als eerste stap in hun zoektocht naar een menswaardig leven. Samen met Caritas International en Vluchtelingenwerk Vlaanderen roepen we de Belgische regering op inspanningen te verhogen.
07 Jul 2021
4 minuten
Om de anonimiteit van de deelnemers te waarborgen werden de namen in dit artikel en in ons dossier weggelaten.
Wereldwijd zijn 82,4 miljoen mensen op de vlucht. Nooit eerder was dat aantal zo hoog. Langdurige crisissituaties zorgen ervoor dat steeds meer mensen niet terug kunnen naar hun land van herkomst. Miljoenen mensen die oorlog en vervolging moeten ontvluchten zien hun lijdensweg daarna alleen maar verdergezet.
Bovendien wordt de overgrote meerderheid van de mensen (86%) opgevangen in lage-inkomenslanden. Een onaanvaardbare situatie die schreeuwt om duurzame oplossingen en internationale solidariteit. Een van die duurzame oplossingen is de hervestiging van vluchtelingen.
Een 20-jarige Syrische vrouw getuigt: ‘In Libanon was onze enige focus overleven. Hier in België kunnen we dromen waarmaken. Ik wil graag een rijbewijs halen. Ik droom ervan om verpleger te worden. Hier kan dat.’
In Libanon was onze enige focus overleven. Hier in België kunnen we dromen waarmaken. Ik wil graag een rijbewijs halen. Ik droom ervan om verpleger te worden. Hier kan dat.
Hervestiging maakt het verschil
Wat betekent hervestiging nu precies? Hervestiging is het selecteren en overbrengen van vluchtelingen van een land waar zij bescherming hebben gezocht naar een derde land. Deze maatregel moet een oplossing bieden voor diegenen waarbij terugkeer naar hun land van herkomst onmogelijk is of geen bescherming of lokale integratieperspectieven krijgen in het eerste land van opvang. Via hervestiging wordt bescherming geboden aan de meest kwetsbare vluchtelingen in de wereld.
Want de situaties waarin we de vluchtelingen in kwetsbare posities terugvinden zijn ontluisterend. Zeven van de elf personen die wij spraken getuigen over kinderarbeid. Kinderen vanaf 12 jaar werden tewerkgesteld in arbeidsintensieve banen op bouwwerven, in naaiateliers en wasserijen. In veel gevallen waren die inkomsten nodig om te overleven. Mensen werden uitgebuit door hun werkgever, onderbetaald en werkten lange uren.
Daarnaast zijn toenemend racisme en agressie tegen Syrische vluchtelingen in Turkije, Jordanië en vooral in Libanon schering en inslag. Dit heeft een grote impact op hun toegang tot werk en onderwijs. Bovendien bedreigt dit hun veiligheid en algemeen welzijn.
Een vluchteling getuigde over een racistische aanval op haar broer: "Toen ze zagen dat mijn broer alleen was, goten ze benzine op zijn lichaam en begonnen hem te verbranden. Zijn werkgever kwam net op tijd om hem redden. Op een andere dag zagen ze mijn broer weer en staken ze hem twee keer neer. We gingen naar de politie en vroegen hen ons te beschermen en een oplossing te vinden om het land te verlaten.”
Een andere persoon getuigt: “Ik heb Syrië verlaten om naar Libanon te gaan en ik was er erg gelukkig. Ik voelde me veilig op straat en werd snel opgenomen in de Libanese samenleving; ik had er werk en een sociaal netwerk. Maar mettertijd verslechterde mijn mentaal welzijn omdat ik steeds meer het gevoel had dat ik als een storende factor werd aanzien. Mensen werden agressief tegen ons en het verergerde alsmaar. Het was echt een morele klap voor mij.”
België moet haar inspanningen verhogen
Via hervestiging wordt internationale bescherming geboden aan vluchtelingen in de meest kwetsbare posities en kan aldus een einde maken aan deze penibele situaties. In de laatste tien jaar is de nood aan hervestiging enorm toegenomen. Op dit moment zijn volgens de VN-Vluchtelingenorganisatie UNHCR ongeveer 1,445 miljoen mensen in dringende nood aan hervestiging.
Het Belgische programma van hervestiging kende de laatste jaren sterke schommelingen. Vooropgestelde engagementen werden vaak niet nagekomen. Het gebrek aan continuïteit in het Belgische hervestigingsprogramma was lange tijd te wijten aan capaciteitsproblemen in de opvang. In ons nieuw rapport berekenen we wat voor het Belgische hervestigingsprogramma een ‘fair share’ is in verhouding tot de internationale noden.
11.11.11, Caritas International en Vluchtelingenwerk Vlaanderen roepen de Belgische regering op om een versnelling hoger te schakelen in de hervestiging van vluchtelingen. België zou namelijk tot drie keer meer inspanningen moeten leveren. Dit is hoognodig na een verloren jaar op vlak van hervestiging door de coronacrisis.
Hervestiging is de levenslijn voor vluchtelingen in nood. Of zoals een vluchteling het uitdrukte in een gesprek met ons: "Op 10 april 2017 kwam ik aan in België. Die datum herinner ik me nog meer dan mijn eigen trouwdatum."
Op 10 april 2017 kwam ik aan in België. Die datum herinner ik me nog meer dan mijn eigen trouwdatum."
