5 vragen aan Jorge over leven als changemaker
We vroegen LGBTQ-activist Jorge Apeloya, gezicht van de campagne #Changemakers, hoe het is om te strijden tegen discriminatie en geweld in Peru.
09 Nov 2020
3 minuten
Bewegingsvrijheid van burgers in de publieke ruimte staat onder druk. Vorig jaar bleek dat slechts 280 miljoen mensen leven in een écht vrije samenleving. Zo is het moeilijk om te strijden voor een betere wereld. Een wereld waar mensenrechten écht gelden.
Gelukkig zijn er changemakers: mensen die zich niet neerleggen bij druk van buitenaf en blijven gaan voor verandering. Jorge Apeloya uit Peru is één van hen.
1. Is het echt gevaarlijk om LGBTQ-activist te zijn?
“Activist zijn kost soms je veiligheid. Het gaat verder dan heftig verbaal geweld en kwetsende foto’s op sociale media. Sommige conservatieve actiegroepen proberen ook je persoonlijke leven te infiltreren.
Ze proberen te achterhalen waar je werkt en wat je allemaal doet. Soms komen ze naar je huis en vandaliseren ze je gevel met haatdragende boodschappen.
Toch moeten we blijven verandering afdwingen. Toen ik jong was, was homoseksualiteit onzichtbaar. Nu is het thema wel bespreekbaar, maar er is nog een hele weg af te leggen tot we echt aanvaard zullen worden. Discriminatie en geweld moeten stoppen, het homohuwelijk blijft ook een strijdpunt.”
Sta op voor changemakers en steun de campagne.
2. Hoe kijkt deLGBTQ-gemeenschap naar de samenleving?
“Bij de LGBTQ-gemeenschap is er vooral veel angst voor discriminatie en geweld. Homokoppels worden de toegang tot parken ontzegd, lesbische koppels krijgen te horen dat ze zogezegd wetten overtreden, transpersonen worden brutaal uit toiletten gezet en mogen zich niet inschrijven op universiteiten. Het is vreselijk dat we niet mogen zijn wie we zijn.
Als LGBTQ -persoon ga je door het leven met een extra niveau van ongelijkheid. We worden niet als gelijke beschouwd, met dezelfde rechten en dezelfde menselijkheid. Voor de Peruaanse samenleving lijkt er maar één realiteit mogelijk, namelijk heteroseksualiteit. Iedereen die daarvan afwijkt moet gesanctioneerd worden. Diversiteit is ontoelaatbaar.”
3. Hoe kijkt je werkgever naar je LGBTQ-activisme?
“Ik ben hoofd van de communicatiedienst van de progressieve gezondheidsorganisatie Promsex. Die strijdt voor seksuele rechten in Peru. LGBTQ-rechten zijn hier zeer nauw aan verbonden, maar ook aan de kernthema’s waar wij voor strijden zoals mensenrechten, diversiteit en gendergelijkheid.
Promsex weegt door op de publieke opinie in Peru en is een grote bondgenoot van de LGBTQ-gemeenschap. Zo hamert de organisatie op het beslissingsrecht van het individu. Een vrouw moet kunnen kiezen voor een kind, dankzij anticonceptie of abortus, maar ook een LGBTQ-persoon moet dat kunnen. Wanneer je een clandestien dubbelleven moet leiden, neem je geen vrije beslissingen.”
4. Kan internationale samenwerking iets aan het lot van LGBTQ-Peruanen veranderen?
“Dankzij de samenwerking met FOS zetten we stappen naar aanvaarding. Via gezamenlijke fondsen doen we bijvoorbeeld onderzoeken en wegen we op het maatschappelijke debat. Daarbij hebben we het ook over LGBTQ-rechten.
We onderzochten bijvoorbeeld hoe homofobie en transfobie jongeren op school raken. Met de resultaten voerden we campagne voor meer acceptatie.”
5. De Belgische televisiepersoonlijkheid Jani Kazaltzis ziet jou als een inspirerende activist. Hoe voelt dat?
“Ik vind mijzelf eigenlijk geen ‘groot’ rolmodel. Maar ik ben wel tevreden dat ik de aandacht krijg, want zo kan ik onze strijd voor LGBTQ-rechten op de kaart zetten. De #Changemakers-campagne zal bijdragen aan positieve verandering in Peru.
Wat activisten doen, heeft een collectief doel. Wat een changemaker doet, doet hij niet voor zichzelf, maar voor de hele samenleving.”
Auteur: Dries Merre
