Oproerpolitie schiet scherp
De Colombiaanse betogers blijven betogen totdat de regering verantwoordelijkheid zal opnemen
Na 36 dagen van volksprotesten is het tijd voor een nieuwe balans. Het zwaartepunt van de protesten bevindt zich nog steeds in Cali. Enkele leden van onze partner en vakbond SINTRAIMAGRA getuigen onder een schuilnaam, uit veiligheidsoverwegingen: “Alleen al omdat we hulp bieden aan de betogers, zijn we militair doelwit.”
Zillenials vs de regering Uribe
Het Instituto de Estudios Interculturales van de Universidad Javeriana geeft, via twee kaarten, duidelijk aan hoe enerzijds de werkloosheid is toegenomen in Cali sinds het uitbreken van de pandemie. Anderzijds hoe de concentratie van informeel werk en werkloosheid overlapt met de concentratiepunten van het protest.
Het is zonder meer de uitzichtloosheid van de situatie, die de Zillenials aangezet heeft tot een golf van verzet tegen het beleid (of eerder non-beleid?) van de rechtse regeringen Uribe, Santos en Duque, die sinds 2002 aan de macht zijn. Dag en nacht zijn de jongeren daar op post. Die houden dit vol dankzij de solidariteit van vele Caleños die hen voedsel en medicijnen brengen. “Ik werd transporteur van medicijnen en bioveiligheidsproducten. Ik ga dagelijks de concentratiepunten langs om daar onder meer mondmaskers en handschoenen af te leveren. Je geraakt daar enkel binnen met expliciete toestemming van de jongeren. De betogers hebben de rangen gesloten. Er leeft een groot wantrouwen. Er zijn teveel incidenten geweest met infiltranten van de ordediensten,” getuigt *Pablo.
De betogers hebben de rangen gesloten. Er leeft een groot wantrouwen”
“Vanaf een uur of zes, als het donker wordt, breekt telkens de hel los.” De ordediensten bestoken deze frontliners met zwaar geschut om de blokkades te breken.” Heel de dag vliegt er een helikopter die beelden opneemt. ´s Avonds beginnen scherpschutters te schieten. Op sommige nachten vallen er twee slachtoffers. Op andere dagen vallen er 10 van de moedige jongeren. Die voelen dat ze niets meer te verliezen hebben. Worden die gedood, dan hebben de nabestaanden een mond minder te voeden. Uitzicht op werk en een waardig leven hebben ze toch niet. Zo denken die erover.”
Minga Indigena aangevallen door ordediensten
De voorbije weken circuleerden er beelden van hoe de oproerpolitie zelfs vredesvolle manifestanten aanvalt in residentiële zones. “Mijn huis werd plots een oorlogshospitaal. Hier werd een gezondheidsbrigade gevormd die de slachtoffers van de aanvallen van de oproerpolitie verzorgt,” vertelt *Esteban. Maar zelfs de humanitaire posten zijn niet veilig voor het politiegeweld. “Nadat één van de posten werd aangevallen, vroegen de studenten de Minga Indigena om hulp. Het gaat om een grote groep inheemse Colombianen die zich enkele jaren geleden georganiseerd hebben om vreedzaam te kunnen protesteren. Onderweg naar Cali, liepen die echter in een hinderlaag en werden die beschoten door de ordediensten met negen slachtoffers als resultaat. De regering beweerde dat de Minga de ordediensten aanviel met wapens, terwijl iedereen weet dat de Minga enkel vredesvolle protestmarsen organiseert. De Minga is dus niet gewapend. Toch trokken die verder om de betogers in Cali te kunnen helpen en beschermen. Toen die, na acht dagen, Cali weer verlieten, werd het een apocalyptisch afscheid.”
Hulpbrigade
Ook de onderwijsbond FECODE, SINTRAIMAGRA en de bouwvakbond SUTIMAC zetten een hulpbrigade op poten die vanuit Bogotá naar Cali reisde en nadien de terugweg nam. Die kwamen echter onderweg veel obstakels tegen. Met alle mogelijke middelen, hebben de overheden geprobeerd met het verhinderen om de verzetspunten te bereiken. Via decreten, werd de weg gehinderd voor de hulpbrigade. En ook de oproerpolitie kwam er aan te pas. Op een gegeven moment, werd de hulpbrigade beschoten. “Maar we zijn er toch geraakt. De bevolking betuigde ons dankbaarheid. Wij willen de ernstige mensenrechtenschendingen, waar wij zelf getuige van zijn geweest, aanklagen op nationaal en internationaal vlak.” De nationale overheid wil geen pottekijkers. Ook het Internationale Hof voor Mensenrechten kon, pas na lang aandringen, een bezoek afdwingen om de mensenrechtensituatie te monitoren. Dit bezoek is gepland voor 8 juni.
Hoewel de betogers al verschillende overwinningen hebben binnengehaald, is een ander Colombia nog niet voor morgen. De geplande belastinghervorming en gezondheidshervorming werden ingetrokken, enkele hoge functionarissen moesten ontslag nemen en de politie werd veroordeeld voor enkele barbaarse daden. Er vonden de voorbije dagen onderhandelingen tussen de betogers en de overheden plaats. Dit op nationaal en lokaal niveau. Er werden voorakkoorden afgesloten en bepaalde blokkages opgeheven. Toch wil de nationale overheid nog steeds geen garanties geven om het geweld te stoppen. Het tegenovergestelde is waar. Die dreigt constant met het uitroepen van de “staat van interne beroering”, die het leger en de politie alleen nog maar meer gunst zou geven én de verkiezingen van 2022 op de helling zouden zetten. De protestacties gaan dus door. De Zillenials zijn bereid tot het uiterste te gaan. Wordt vervolgd.
Auteur: Jo Vervecken
