“Na bijna twee jaar genocide is er eindelijk een begin van sancties. Eindelijk.”

Dankzij de druk van talloze burgers en middenveldorganisaties komen er eindelijk sancties tegen Israël. Eindelijk. Maar laten we duidelijk zijn: dit akkoord komt veel te laat. Een genocide draait al bijna twee jaar op volle kracht, en elke dag sterven er mensen terwijl regeringen twijfelen en uitstellen.

De sancties die vandaag op tafel liggen zijn een stap in de juiste richting, zoals een nationaal verbod op de handel met illegale nederzettingen, Belgische steun aan een breed pallet aan Europese sancties, nationale sancties tegen ministers en kolonisten, en een sluiting van het nationale luchtruim voor militaire vluchten richting Israël. Ook de herziening van het federale aankoopbeleid en de opschorting van militaire aankopen bij Israëlische bedrijven zijn positief. Voor het eerst positioneert België zich niet langer in het kamp van de stilzwijgende landen – landen die door hun stilte de medeplichtigheid alleen maar versterken.

Wat betreft Vlaanderen: we moeten ons voorlopig baseren op wat in de pers circuleert. Het akkoord rond dual use-goederen is een goede stap. Maar de signalen dat minister-president Diependaele vasthoudt aan een mogelijk beroep tegen het kortgedingvonnis dat de doorvoer van militair materiaal naar Israël aan banden legt , is ronduit verkeerd. Deze akkoorden zijn geen eindpunt. Ze zijn het minimum. België heeft eindelijk een stap gezet, maar de tijd van halve maatregelen is voorbij. Het Internationaal Gerechtshof heeft de juridische onderlat al duidelijk geïdentificeerd. Wat vandaag op tafel ligt, blijft daar nog steeds onder.

Zolang de genocide op volle kracht verdergaat, zolang bombardementen en blokkades voortduren, zolang hulp wordt tegengehouden en gezinnen verhongeren, zolang Palestijnse huizen worden verwoest en illegale nederzettingen worden gebouwd… zo lang blijven wij druk zetten. Niet alleen in het parlement, maar ook op straat. Daarom blijven wij manifesteren en roepen we iedereen op om hun stem te laten horen. Nu zondag trekken we samen de rode lijn.

Het enige juiste antwoord moet zijn: aan de kant van burgers, aan de kant van het internationaal recht, aan de kant van de menselijkheid.