Alyansa Tigil Mina (ATM)
Voor de rechten van mens en natuur
Alyansa Tigil Mina (Alliance Against Mining of ATM) is een Filipijnse beweging van ngo’s en sociale organisatie die het opneemt voor de rechten van lokale gemeenschappen en de natuur. Met campagnes en lobbywerk kaarten ze de lange termijneffecten van de mijnbouwsector aan. Wat deze laatsten zien als een motor voor ontwikkeling, ontmaskert ATM als een bron van conflicten.
Mijnbouw is geen synoniem voor economische ontwikkeling
ATM is een nationale organisatie en steunt voor haar lobbywerk op de acties van 25 ‘Sites of Struggle’, dit zijn de 25 gemeenschappen die zich verzetten tegen grootschalige mijnbouwprojecten. Deze projecten tasten hun omgeving aan, zetten hen onderling tegen elkaar op en ondermijnen hun levensonderhoud. ATM speelt in op de specifieke noden van deze actiegroepen met rechtsbijstand, vorming, fact-finding missies, politieke contacten, media-acties en meer. Samen met andere milieu- en mensenrechtenorganisaties wil ATM beleidsmakers ervan overtuigen dat alleen een rationele aanpak van mijnbouw een toekomst heeft bij de duurzame ontwikkeling van het land.
Daarom stelde ATM een alternatieve mijnbouwwet op. Die beschermt niet alleen het milieu, maar ook de rechten van de lokale gemeenschappen. Mooie bonus: de wet laat de inkomsten uit mijnbouw in grotere mate terugvloeien naar de lokale bevolking.
8 miljoen handtekeningen
Eén van de meeste succesvolle campagnes van ATM bestond uit het verzamelen van 8 miljoen handtekeningen voor een petitie. Deze petitie riep de regering op om waardevol milieugebied beter te beschermen van mijnbouw. Dit zijn onder meer tropische bossen en kleine eilanden met een rijke biodiversiteit, die in aanmerking komen als ‘no-go zone’ voor mijnbouw of andere ingrijpende activiteiten.
Gedurende jaren gold er een verbod op open mijnbouw voor nieuwe projecten. In de praktijk betekent dit dat er nog amper nieuwe projecten goedgekeurd werden. Op het einde van zijn legislatuur heeft president Duterte dit verbod ingetrokken. Dit is een klap in het gezicht van organisaties zoals ATM, maar ze blijven strijdvaardig opkomen voor de een rationeel beheer van de natuurlijke rijkdommen.
