Lorwing: “Het is een baan die me voldoening geeft”

Lorwing Rebeca Gutierrez Lopez werkt meer dan 10 jaar als gezondheidspromotor binnen MCN, de Volksbeweging van Nicaragua. Lorwing en de andere promotors staan dicht bij de gemeenschappen waar ze deel van uitmaken door de kennis over gezondheid te delen. Bijvoorbeeld over geweldpreventie en het voorkomen van tienerzwangerschappen. Ze spreken over het thema met de jongeren van de gemeenschap, doen aan voorlichting en  integreren hen in acties die uitgevoerd worden in samenwerking met partners zoals het Ministerie van Gezondheid, vrouwencentra,…

“We nemen de meisjes op in de workshops en als ze eenmaal zijn opgeleid en de nodige kennis hebben, is het onze bedoeling dat ze deze kennis doorgeven aan anderen die zich  in gelijkaardige situatie bevinden. We leiden hen op zodat zij zich professioneel kunnen voorbereiden… Hiernaast zoeken we naar bondgenoten om de professionele ontwikkeling van onze leden te bevorderen met studiebeurzen.”

Het klinkt alsof je veel dingen doet... Hoeveel dagen per week besteed je aan de gemeenschapsbeweging?

Praktisch gezien hebben we geen tijdschema. Ik werk ernaast als lerares. Zodra ik klaar ben met mijn schooldag, doe ik mee met de activiteiten van de gemeenschapsbeweging. Die zijn er  bijna elke dag. We doen het meest in het weekend omdat de jongeren dan meer tijd hebben dan in de week.

Hoe ziet een typische dag eruit voor een gezondheidspromotor?

Ik bereid mij eerst thuis voor de aankomende activiteit. Ik verzamel de nodige materialen zoals deelnemerslijst, voedsel voor deelnemers,… Ik neem altijd openbaar vervoer om naar de activiteiten te gaan. Bij grootschalige activiteit pik ik de deelnemers op om met hen mee te gaan naar ons kantoor. Bij huis-aan-huisbezoek, komen we niet samen. Het is immers een preventieve maatregel; in de tijden van pandemie is het belangrijk dat de promotoren zelf naar de jongeren toegaat. Bij huis-aan-huisbezoeken praat ik met jongeren over onderwerpen zoals het voorkomen van tienerzwangerschappen en gedwongen huwelijken op jonge leeftijd.

Als ik klaar ben met mijn activiteiten, ga ik naar een park dichtbij de werkplaats, om mijn aantekeningen van de dag te lezen. Ik schrijf de relevante punten op die uit de ontmoetingen met de jongeren naar voren zijn gekomen. Om mijn werkdag te eindigen, bekijk ik die punten en op basis daarvan maak ik een overzicht van wat de jongeren precies nodig hebben en hoe we dat kunnen aanpakken. Het is immers belangrijk dat we rekening houden met de behoeften van de jongeren.

En dit wordt als vrijwilligerswerk niet beloond... Waar komt jouw motivatie vandaan om zoveel tijd te besteden aan de gemeenschapsbeweging? Wat motiveert jou?

Zoals je terecht zegt, is het geen betaalde baan. We ontvangen elke twee maanden een reiskostenvergoeding voor mobilisatie. Maar voor mij is de ontwikkeling van capaciteiten bij de jongeren de beste betaling. Het is een baan die me voldoening geeft, zeker wanneer je beseft dat het belang heeft voor de gemeenschap. Ik kan jongeren helpen optillen naar een ander leerniveau. Dat mijn job vruchten afwerpt, motiveert me eindeloos.

Auteur: Stiene Billen & Lieven Miguel Kandolo