11.11.11 veroordeelt uitspraken van premier Bart De Wever over arrestatiebevel Netanyahu
04 Apr 2025
2 minuten
11.11.11 veroordeelt met klem de uitspraak van premier Bart De Wever, die stelt dat België het internationaal arrestatiebevel tegen de Israëlische premier Netanyahu niet zou moeten uitvoeren. Dat arrestatiebevel, uitgevaardigd door het Internationaal Strafhof, heeft betrekking op oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid in Gaza.
Met zijn uitspraak verwijst De Wever het internationaal recht en de fundamentele mensenrechten – zelfverklaarde pijlers van het Belgische buitenlands beleid – naar de vuilbak. In het regeerakkoord staat nochtans dat België het internationaal recht en vervolging van oorlogsmisdaden als leidraad neemt. De premier lijkt dat nu een vodje papier te vinden.
Wie het internationaal recht selectief toepast, kiest voor straffeloosheid. Wie de uitvoering van een arrestatiebevel ondergraaft, laat oorlogsmisdadigers begaan en slachtoffers in de steek. Op het moment dat massagraven van hulpverleners worden blootgelegd, op het moment dat scholen worden gebombardeerd, en terwijl de wereld toekijkt op een gelivestreamde genocide – zijn dit soort uitspraken niet gewoon choquerend – ze zijn fundamenteel onaanvaardbaar.
De uitspraken van De Wever komen amper een dag nadat België in de VN-Mensenrechtenraad andere landen opriep om het arrestatiebevel tegen Netanyahu uit te voeren. Dat hij nauwelijks 24 uur later publiek het tegenovergestelde verkondigt, ondermijnt niet alleen het Belgische buitenlandbeleid, maar ook de geloofwaardigheid van ons land op het internationale toneel. Minister van Buitenlandse Zaken Prévot benadrukte nog dat “de geloofwaardigheid van België inzake internationaal recht en de strijd tegen straffeloosheid een van onze belangrijkste troeven is. We kunnen ons geen dubbele standaarden veroorloven.”
11.11.11 vraagt dat:
- De voorzitters van de Vlaamse democratische partijen (Conner Rousseau, Sammy Mahdi, Eva De Bleeker, Bart Dhondt en Peter Mertens) zich publiek distantiëren van deze uitspraken en het belang van internationaal recht bevestigen;
- De vicepremiers en ministers van de federale regering (Maxime Prévot, Frank Vandenbroucke, Vincent Van Peteghem) ondubbelzinnig – en individueel - bevestigen dat België het Internationaal Strafhof erkent en zijn arrestatiebevelen uitvoert – ook als het om Israël gaat;
- De federale regering publiek verklaart dat ze onvoorwaardelijk achter het internationaal recht en het Strafhof blijft staan;
- Parlementsleden zich uitspreken voor de onvoorwaardelijke toepassing van arrestatiebevelen van het Internationaal Strafhof en het internationaal recht – zonder politieke afwegingen.
Politiek leiderschap draait niet om gemak, maar om wat juist is. Individuele politici – parlementsleden, ministers, partijvoorzitters – dragen een persoonlijke verantwoordelijkheid. Zij moeten nu publiek en luidop zeggen waar ze voor staan: een consequente toepassing van het internationaal recht of een wereld van dubbele standaarden. Als zij mensenrechten en het internationaal recht niet verdedigen wanneer die onder druk staan, wanneer dan wel? Wie nu geen positie inneemt, kiest de kant van de macht, van principeloze realpolitik - niet van de rechtvaardigheid. Dit is geen politiek spel. Dit gaat over waar we als samenleving voor staan.
