Internationaal platform voor wereldburgerschap op school
Roel Nollet reist al meer dan 10 jaar de wereld rond. Hij merkt zo dat de mensen die hij ontmoet vaak op een andere manier naar zichzelf kijken dan hoe wij over hen spreken. Wanneer zijn eigen kinderen met stereotiepe beelden over andere culturen van school komen, wil hij de kinderen van de overkant van de evenaar zélf het woord geven in de klas. Hij richt samen met enkele andere vrijwilligers Equator vzw op.
Jullie leerplatform brengt de stem van kinderen in de klas. Hoe pakken jullie dat aan?
We vragen aan leerkrachten overal ter wereld om hun kinderen filmpjes te laten maken over dagelijkse dingen waarmee ze bezig zijn. Als kapstok gebruiken we de verschillende thema’s van de SDG’s.
We hebben momenteel zo’n 200 filmpjes uit ongeveer 50 scholen in 16 landen. Ze zijn gekoppeld aan de leerdoelen en leerkrachten kunnen er zelfstandig mee aan de slag. Er zijn voorbeeldvragen bij die ze kunnen stellen aan de leerlingen, en we voorzien ook begeleiding voor leerkrachten die zelf een filmpje willen maken.
Zo kunnen kinderen van elkaar leren en brengen we wereldburgerschapseducatie in de klas.
Waarom is het belangrijk dat kinderen wereldburgers worden?
Als je weet hoe mensen uit andere landen en werelddelen denken, als je hun achtergrond kent, krijg je meer begrip. Je kan dan beter in dialoog treden en leren van elkaar. Een voorbeeld: in Rwanda zijn plastic zakken al jarenlang verboden. Hoe komt het dat wij ze nog wel gebruiken? Door ervaringen uit te wisselen kan je makkelijker problemen oplossen.
Daarom stimuleren we ook scholenbanden. Die laten leerlingen uit verschillende werelddelen toe om echt in dialoog te treden met elkaar. Zo staat een school uit Berchem in contact met een Venezolaanse school, en een school uit Lier met een school in Senegal.
In Rwanda zijn plastic zakken al jarenlang verboden. Hoe komt het dat wij ze nog wel gebruiken? Door ervaringen uit te wisselen kan je makkelijker problemen oplossen.
Komen jullie obstakels tegen?
Scholen hebben soms te weinig middelen om in ons project te stappen. Dat lossen we op door hen materiaal te geven, zoals een smartphone om mee te filmen. Ook de internetverbinding of de toegang tot laptops is in sommige landen een probleem. Daar spelen we op in met onze scholenbanden.
Daarnaast leiden cultuurverschillen soms tot misverstanden. In India vroeg een schooldirecteur in een filmpje aan de leerlingen of ze graag naar school gaan. Die kinderen waren bang van hem, dus ze zeiden alleen ‘ja, meneer directeur’. Anderzijds ontdekken de kinderen ook dat niet iedereen op dezelfde manier les krijgt. In Congo en Peru werken ze bijvoorbeeld vaak met toneeltjes, ook rond thema’s als huiselijk geweld.
Wat is jullie connectie met 11.11.11?
Equator is bedacht toen we met de oprichters na een late bijeenkomst op het hoofdkantoor van 11.11.11 in Brussel naar huis reden. Ondertussen zijn we geregistreerd als 4de pijler bij jullie 4de-Pijlersteunpunt. 4de pijlers zijn kleinschalige initiatieven of organisaties in het Zuiden, opgericht door mensen in Vlaanderen. Jullie bieden ons advies en ondersteuning bij onze werking in andere werelddelen.
En, tot slot, welke reacties krijgen jullie op jullie platform?
Leerkrachten en kinderen zijn erg enthousiast. Ze zien het als iets van zichzelf en als een positieve bijdrage aan de wereld.
Toen we leerkrachten vroegen om een filmpje te maken over wat ze van Equator vinden zagen we ons logo verschijnen in de klassen, naast een wasdraad met de SDG’s. Erg fijn om te zien.
Dat horen we graag, bedankt voor het interview.
Wil jij ook aan de slag met het internationale leerplatform voor wereldburgerschapseducatie?
