11.dossier 50 jaar bezetting

Behandel Israëlische bezetting hetzelfde als Russische inval in de Krim

De feiten liegen er niet om. Na 50 jaar 'bezetting' wordt steeds duidelijker dat Israël alsmaar groter stukken van Palestina als eigen grondgebied beschouwt en het land dus in de feiten annexeert. Are per are (of dunams zoals de lokale meeteenheid heet) wordt Israël groter en Palestina kleiner. Dat gebeurt met alle mogelijke middelen en onder het oog van de internationale gemeenschap. Fysiek. Door de nederzettingen, de bouw van een 'scheidingsmuur' of de vernietiging van Palestijnse woningen. Wetgevend. Door Oost-Jeruzalem in te lijven bij Israël, Palestijns land in te kleuren als 'state land' of Israëlische nederzettingen retroactief legaal te verklaren. En politiek. Door steeds openlijker uitspraken van Israëlische ministers.

11.11.11 verzamelde de feiten in een nieuw dossier en hield ze tegen het licht van internationale akkoorden en wetgeving. Een bezettende macht moet zich volgens die akkoorden aan verschillende regels houden. Zo moet de bezetting tijdelijk zijn, mag de bezette bevolking niet verplaatst worden of mag er geen eigen bevolking naar het gebied verhuizen. Als het tijdelijke karakter niet gerespecteerd wordt, spreekt het internationaal recht niet langer van bezetting maar van annexatie. En dat mag in principe enkel na een vredesakkoord of een referendum. Gebeurt dat niet, is er sprake van een illegale daad waarop andere landen moeten reageren met sancties.

Een recent voorbeeld hiervan zijn de Europese sancties tegen Rusland na de inval in 2014 van de Krim en Sebastopol. Na twee dagen veroordeelde de Europese Raad de inval, amper drie maanden later werd een breed pakket aan sancties goedgekeurd door de EU en haar lidstaten. Op basis van het internationale recht. Producten uit de Krim mogen niet ingevoerd worden, Europese bedrijven mogen niet in het gebied investeren of bouwen. Lopende onderhandelingen met Rusland werden opgeschort en er kwamen ook rechtstreekse economische sancties.

Maar hoewel de feiten in Palestina volgens datzelfde recht even laakbaar zijn, ondernam de EU nauwelijks maatregelen. Producten uit de bezette gebieden worden onder Israëlisch label ongehinderd ingevoerd. In plaats van diplomatieke sancties overweegt de EU om de EU-Israël Associatieraad weer samen te roepen om 'partnerschapprioriteiten' te bespreken. In plaats van economische sancties geniet Israël van een preferentiële behandeling onder het EU-Israël Associatieakkoord, neemt het land deel aan Europese onderzoeksprogramma's en werd Israël toegelaten tot het prestigieuze Horizon 2020 programma van de Europese Commissie. Tegelijk zijn de EU en haar lidstaten de grootste donor in Palestina met 1 miljard euro per jaar. Een steun die de bezetting de facto een pak goedkoper maakt voor Israël.

11.11.11 vraagt daarom dat de EU en Europese lidstaten als België stoppen met enkel routineus de bezetting/annexatie te veroordelen, maar ze behandelen als de misdaad die ze is. Concrete actie is dringend nodig, zoals een importverbod op nederzettingenproducten en een opschorting van het EU-Israël Associatieakkoord.

Enkele opvallende feiten uit het dossier:

• In 2016 steeg de bouw van nederzettingen met 34% ten opzichte van 2015. In de eerste weken van 2017 werden nog eens 6.000 nieuwe huizen aangekondigd. In maart 2017 werd de bouw van de eerste volledig nieuwe nederzetting sinds 1991 aangekondigd.
• De bouw van de scheidingsmuur tussen Israël en Palestina kostte de Westbank 9,4% van haar grondgebied. Grote stukken van Area C van de Westbank werden daarnaast 'militaire trainingszone', waarvan 78% nooit is gebruikt.
• De voetafdruk van nederzettingen in Area C beslaat al 63% van de zone. 70% van het gebied is off limits voor Palestijnse ontwikkeling. 94% van de Palestijnse bouwaanvragen wordt afgekeurd door Israël.
• Van 1998-2016 werd de vernietiging bevolen van 16.000 Palestijnse gebouwen op de Westbank.
• 80% van de bevolking in Gaza zal tegen 2020 afhankelijk zijn van humanitaire hulp. 96% van het beschikbare water in Gaza is ondrinkbaar.
• De Israëlische Regulation Bill van februari 2017 geeft de Israëlische autoriteiten het recht Palestijnse grondbezitters te onteigenen. Tegelijk worden illegale "outposts" 'geregulariseerd', zelfs als de oorspronkelijke eigenaar gelijk haalt voor de rechtbank. Een retroactieve "legalisatie" van de diefstal van Palestijns land.
• Om niet meer te spreken van nieuwe nederzettingen worden ze "neighbourhoods" genoemd, waardoor ze zogezegd aansluiten op al bestaande nederzettingen.
• Minstens 10 Israëlische ministers riepen recent publiekelijk op voor de annexatie van de Westbank. 800 prominente leden van de Likud-partij van Premier Netanyahu tekenden hiervoor ook een petitie. Premier Netanyahu verklaarde in januari 2017 dat hij Israëlische 'soevereiniteit wil vestigen over alle nederzettingen', waardoor deze allen bij Israël ingelijfd zouden worden.