Een hoopvolle toekomst voor Syrische meisjes
Investeren in een betere wereld, zodat iedereen gelijke kansen krijgt en van dezelfde mensenrechten kan genieten. Dat doet ook Nadine Kheshen van onze Libanese partnerorganisatie ALEF. Zij maken het leven van Syrische vluchtelingen, die in Libanon zijn beland, beter en komen op voor hun rechten.
1.5 miljoen. Zoveel Syrische vluchtelingen wonen op dit moment in Libanon. Gevlucht voor een allesverwoestende en gemene oorlog, op zoek naar een veilige thuis.
Opkomen voor de rechten van Syrische vluchtelingen
“Maar de situatie in Libanon is heel complex”, vertelt Nadine. “Ons land kampt al jaren met een economische crisis, en de COVID-19 pandemie maakte alles nog moeilijker. Met ons netwerk van organisaties proberen we het leven van Syrische vluchtelingen te verbeteren. Samen met 11.11.11 en drie andere organisaties vormen we bijvoorbeeld de “Refugee Protection Watch”- coalitie die, op basis van eigen onderzoek in Libanon en Syrië, ijvert voor de rechten van Syrische vluchtelingen. We doen onderzoek naar hoe deze grote groep mensen leeft en brengen mensenrechtenschendingen in kaart. Ons doel is om meer begrip te krijgen voor de levensomstandigheden van Syrische vluchtelingen in ons land. We bouwen samenwerkingen op om het leven van deze mensen beter te maken. En wanneer het moet, bijvoorbeeld bij acute situaties, slaan we met onze vuist op tafel.”
Op de bres voor kinderrechten
Een van de lokale organisaties waar ALEF mee samenwerkt is Naba’a, zij springen op de bres voor kinderrechten. “Ze voeren al een hele tijd intensief campagne tegen kindhuwelijken. Door de steeds verslechterende financiële en sociale situatie waarin Syrische families leven, worden veel Syrische meisjes onder de 18 jaar uitgehuwelijkt. In veel gevallen kunnen ouders hun kinderen simpelweg niet meer onderhouden en hopen ze dat hun dochters zo beter af zijn”, legt Nadine uit. “Maar daar zijn natuurlijk ook risico’s aan verbonden: niet alleen verliezen deze jonge meisjes hun zelfstandigheid, maar velen van hen worden vroegtijdig zwanger, kunnen hun studies niet meer verderzetten en geraken niet aan werk. 23% van de jonge Syrische vrouwen trouwen nog voor ze achttien worden. Met een heel succesvolle campagne zorgde Naba’a ervoor dat binnen de Soennitische geloofsgemeenschap de huwelijksleeftijd voor mannen én vrouwen gelijkgeschakeld werd naar 18 jaar. De minimumleeftijd om te huwen werd opgetrokken naar 15 jaar, maar onder strenge voorwaarden: trouwen mag dan enkel nog met de toestemming van de rechter. Huwen onder deze minimumleeftijd is nu verboden. Een heel belangrijke stap in de rechten en toekomstmogelijkheden van jonge meisjes."
Ons land kampt al jaren met een economische crisis, en de COVID-19 pandemie maakte alles nog moeilijker. Met ons netwerk van organisaties proberen we het leven van Syrische vluchtelingen te verbeteren.
Werken aan de toekomst
Alaa Al Hyusni is 16 jaar en vond steun bij Naba’a. “Negen jaar geleden vluchtten we met ons gezin weg van de oorlog. Mijn vader deed er alles aan om een slaapplek te vinden en ons in te schrijven in een school. We kwamen terecht in een klein appartement in Tripoli en hadden het helemaal niet breed. De familie van een jongen uit de buurt stelde voor om te trouwen. Zelf dacht ik dat we zo uit de problemen konden geraken. Maar door de infosessies bij Naba’a ging ik er anders over denken. Ik leerde weer van mezelf houden en mijn eigen toekomst zelf in handen te nemen. Het liefste wilde ik verder naar school gaan en mijn opleiding afwerken. Maar door de COVID-19-crisis ging het financieel steeds slechter thuis en besloot ik toch te trouwen. De medewerkers van Naba’a kwamen met mij en mijn familie praten over de risico’s die verbonden zijn aan zo vroeg te huwen, en het belang van studeren voor meisjes. Uiteindelijk werd het huwelijk afgeblazen. Ik voel me weer terug mezelf en ik wil voor mezelf opkomen. Nu vecht ik heel hard voor het recht op onderwijs voor andere jonge meisjes.”
Investeer je mee?
In conflictgebieden staan mensenrechten massaal onder druk. Internationaal humanitair recht moet overal gewaarborgd blijven, zodat de veiligheid, de gezondheid en de waardigheid en van iedereen verzekerd is. Helaas is dat niet altijd het geval.