Plan For Gambia - Van waterputten tot wasbaar maandverband

Het begon allemaal met de waterputten, het koppel merkte dat de bestaande waterputten kapot waren en niet goed hersteld konden worden. Bovendien stond er in het droogseizoen geen water in. “We hebben een Gambiaan leren kennen die in waterputten gespecialiseerd is, en we hebben hem uitgerust zodat hij zijn werk nog beter kon doen.” De waterputten moeten telkens een gemeenschap ondersteunen, dus komen ze aan een school, met een kraantje zodat de mensen uit de buurt ook water kunnen tappen.

Regelmatig bezoek

Door regelmatig op bezoek te gaan in Gambia merkten ze dingen op waar ze ook iets aan wilden veranderen. De kleuterscholen worden er niet gesubsidieerd door de overheid, wat wil zeggen dat de kleuters zelf een bijdrage moeten leveren om naar school te kunnen gaan. Zo wordt het loon van de juffen betaald. “De kinderen die heel arm zijn, kunnen die bijdrage niet leveren en mogen niet naar school. Wij hebben besloten dat we een deel van het loon van de kinderjuffen zouden bijleggen.” In een kleuterklas zitten 50 kinderen, waarvan ongeveer de helft te arm is om een bijdrage te leveren, dat deel neemt Plan for Gambia dan voor zijn rekening. “Dat is niet veel, wij betalen 25 euro per maand. Maar dat maakt een groot verschil voor die kinderen.” Daarbij is het niet gebleven, na een tijdje merkten ze dat de kinderen ondervoed waren. “Wij hebben een kokkin aangenomen en nu voorzien wij de lunches in twee kleuterscholen.”

Menstruatiearmoede

Wat ook opviel is dat de meisjes soms niet naar school kwamen als ze menstrueerden. Veel vrouwen kunnen geen wegwerpmaandverband betalen, en daarom gaan de meisjes niet naar school als ze menstrueren. “Daar wilde ik iets aan doen. Ik heb hier in België een groep vrouwen verzameld en we zijn beginnen zoeken naar patronen. We hebben dan een aantal verschillende modellen gemaakt en zijn met koffers vol naar daar getrokken.”

In Gambia wilden ze dit voorleggen aan de meisjes, met de nodige uitleg, maar dat was volgens de directrice van de school niet zo’n goed idee. “We moesten het eerst aan de moeders vertellen, hen overtuigen zodat zij het daarna aan hun dochters konden vertellen. Zo gezegd, zo gedaan. Wij zijn met een 40-tal vrouwen in de schaduw van een grote boom gaan zitten en hebben onze maandverbanden voorgesteld.” 

Een aantal maanden later spraken ze opnieuw af om feedback te krijgen van de vrouwen, en ook dat verliep vlot. “Ze hadden allemaal wel iets te zeggen, het moest groter of het moest breder. Dat was een groot succes, wij waren zo fier.” Bij thuiskomst hebben ze meteen alles herwerkt en sindsdien gaan we twee keer per jaar met valiezen vol naar scholen, om uitleg te geven over hygiëne. 

Toekomst

François en Rita zijn zeker nog niet van plan om het rustiger aan te doen, integendeel. Ze hebben net een stuk grond gekocht om daar een volledige school te bouwen, omdat de bestaande school die er in de buurt stond geen water heeft en veel te klein is voor alle leerlingen. “Het eerste dat er komt, is natuurlijk een waterput, je kan niet bouwen zonder water. Daarna volgen de ruwbouw, een lerarenlokaal, de toiletten en het hoofdgebouw.” Ook de andere projecten lopen door.