Angel's Center

“KINDEREN MET EEN HANDICAP KUNNEN OOK IETS.”

Een kind met een handicap krijgt begeleiding, bij ons is dat een evidentie. Maar in Oeganda worden die kinderen vaak nog verstopt uit schaamte. Daarom zet Inge Wagemakers zich vanuit Antwerpen in voor Angel’s Center for Children with Special Needs, zodat ook kinderen met een beperking een toekomst hebben. 

Een gedeeld verhaal

Aan de muur hangen enkele foto’s van Inge en haar familie, op exotische plaatsen, lachend en stralend. Daarnaast staat een kinderrolstoel, wat ons brengt bij hoe zij terechtgekomen is bij Angel’s Center for Children with Special Needs: “Ik werkte als assistente bij een masterprogramma aan de UA samen met een Oegandese studente, Rose. Samen zwanger zijn schepte meteen een band. Ongeveer gelijktijdig bevielen we allebei van een kindje met een beperking, dat maakte de connectie enkel sterker.”

Strijd tegen een stigma

Rose is een tijdje in België gebleven met haar zoontje Abril, maar het idee om terug te gaan naar haar geboorteland en daar hulp te bieden aan kinderen met een handicap rijpte meer en meer. “Angel’s Center for Children with Special Needs is gestart als een vroegbegeleidingscentrum, waar heel jonge kinderen samen met hun ouders therapie krijgen en worden begeleid in hoe ze de handicap het beste kunnen aanpakken. Rose trok zelf de straat op om kinderen te zoeken die de hulp nodig hadden. In Oeganda is er namelijk nog erg veel stigma wanneer het over kinderen met een handicap gaat. Veel ouders schamen zich ervoor en verstoppen de kinderen, of ze krijgen niet de hulp die ze nodig hebben en sterven.”

Tijdens het gesprek merk ik hoe begaan Inge is met de problematiek, dat blijkt ook uit haar motivatie om het project van haar vroegere studievriendin te steunen. “Ik ben zelf twee jaar geleden naar Oeganda gegaan met mijn gezin. Samen met mijn man maakte ik daar beelden voor een documentaire, daarnaast staken we ook een handje toe in het centrum. Het was een leerrijke ervaring voor ons allemaal, maar vooral voor de kleinste: hij kon maar niet begrijpen dat ze hem daar niet verstonden.”

Bouwen aan een toekomst voor steeds meer kinderen

Het startaantal van negen kinderen is intussen uitgegroeid tot zestig en Angel’s Center stop niet met groeien. “Het is echt een beetje uit zijn voegen aan het barsten. Rose’s sensibilisatie op de straten opent de ogen van veel mensen en zo komen er snel kinderen bij. Maar het inclusief onderwijsproject waar we mee bezig zijn vergt ook heel veel inzet. Dat project houdt in dat we scholen en hun leerkrachten begeleiden zodat kinderen met een handicap er toch opgenomen kunnen worden. Positief daaraan is dat er daardoor veel meer oog is voor de problematiek, waardoor de kinderen nu ook écht gezien en geholpen worden.”

Is er dan wel nog genoeg plaats voor al die kinderen, vraag ik me af. “We zijn nu al bezig met het opzetten van een grotere site waar een groter gebouw en een inclusieve onderwijsschool moeten komen. Zo kunnen kinderen van de vroegbegeleiding meteen doorschakelen naar de school. We willen ook werkplekken voor wanneer de kinderen volwassen worden. Zo wordt niemand meer benadeeld of achtergehouden. Kinderen met een handicap kunnen ook iets, en dat willen we in Oeganda echt laten zien.”