Eslabonsocial - ondersteunen jongeren in de sloppenwijken van Ecuador

Toen we aan hen vroegen waar ze het meeste baat bij zouden hebben, antwoordden ze bijna allemaal hetzelfde: een school. Daar is het allemaal mee begonnen. We hebben toen wat grond gekocht, en zijn begonnen met één klas. Daar is dan een kleuterschool en een eerste graad uit gegroeid, en uiteindelijk zijn we beginnen bouwen aan een echte school. Vanuit de school zijn we begonnen met vorming rond gezondheid, bijvoorbeeld over diarree en anticonceptie. Ook kwam er één keer per week een dokter op bezoek, van wie de kinderen medicatie konden krijgen. Allemaal gratis, natuurlijk. Op die manier is alles gestaag gegroeid, ook dankzij de steun van de mensen hier, natuurlijk. Ondertussen hebben we een dispensarium. Momenteel zijn we bezig met de bouw van een hospitaal. We hopen dat het in 2027 af zal zijn."

Wat is begonnen met inzamelacties, groeide in 2008 uit tot een 4de Pijlerorganistatie: Eslabonsocial. "Ik werk ook nog bij KDG Antwerpen. Met collega's en stagairs van daar zijn we naar Ecuador gegaan voor inleefreizen. Met die mensen hebben we dan een VZW opgericht ter ondersteuning van onze projecten. 

We proberen op allerlei manieren geld in te zamelen. Je kan het zo gek niet bedenken, of we hebben het al gedaan. Er zijn kerken die pralines verkopen, de Sint-Johannaschool doet elk jaar een vastenactie, en we hebben een kaartprijskamp georganiseerd. Omdat ik priester ben, zijn veel van mijn connecties verbonden aan de kerk, maar we krijgen steun van alle kanten. Iedereen die op een of andere manier de wereld mooier en menselijker probeert te maken, is onze bondgenoot. Sommige mensen hebben geloof als motivatie, anderen het humanisme. Het is ons sociaal werk in de derde wereld dat ons bindt. 

Drinkbaar water

Onze grootste verwezenlijking is dat we voor verschillende gemeenschappen van irrigatiewater, drinkbaar water hebben kunnen maken. Dat heeft de kindersterfte in deze gemeenschappen enorm teruggedrongen. Slecht water brengt zoveel ziekte en de dood met zich mee, dat zo allemaal vermeden kan worden. Wij kunnen nooit alle problemen in een stad met drie miljoen inwoners oplossen, dus het is een beetje dweilen met de kraan open, maar het is geen optie om niets te doen. Onze grootste doelstelling nu is de bouw van een hospitaal, dat we tegen 2027 gerealiseerd willen hebben.

Zelfredzaam zijn

Een grote uitdaging voor ons is de zelfbedruipend van de organisatie. Een kleuterschool, een dispensarium, een ziekenhuis, zulke dingen kunnen niet, mogen niet winstgevend zijn, maar het is natuurlijk niet de bedoeling dat zonder onze donaties in België daar alles stilvalt.

Als we het project duurzaam willen maken, hebben we nood aan andere inkomsten. Om die reden hebben we in Ecuador een gastenhuis gebouwd met veertien kamers. Ecuador krijgt veel toerisme dankzij de Galapagoseilanden, en om op die eilanden te geraken moet je ofwel via de hoofdstad gaan, of via Guayaquil. Aan de toeristen die bij ons terechtkomen bieden wij pakketten aan waarbij we mensen enerzijds onze sociale projecten kunnen laten zien, maar anderzijds ook de meer traditionele toeristenbestemmingen, zoals de kust, de Andes en het regenwoud.

Dankzij deze inkomsten moeten we dus niet bang zijn dat alles wat we hebben opgebouwd zou instorten als er problemen in België zijn, maar dat wil niet zeggen dat ze dat geld uit België niet zouden missen.