Project Gahate-Nepal

Het ontstaan ervan is grotendeels toevallig. Hilde en ik hadden na een heel deel trekkingen in Nepal, besloten om – gezien onze leeftijd – zelf, een beetje in het wilde weg, nog een laatste trekking uit te stippelen in een heel onbekend gebied in het oosten van Nepal.
We trokken toen door het bergachtige gebied van de Arunvallei, een doodarm gebied in het Oosten van Nepal, waar geen toeristen of trekkers komen.
Toen we – terug in Kathmandu – in contact kwamen met Dr Lamsal, een fysiotherapeut in Kathmandu, vertelde hij dat we door zijn geboortestreek waren getrokken en dat hij ervan droomde om daar, in Gahate, een medische post op te richten.
We hadden zelf kunnen vaststellen dat we inderdaad in zéker 10 – 14 dagen geen enkele medische post hadden gezien. Wél mensen die een doodzieke vrouw op een draagberrie dagenlang te voet meesleurden op weg naar het enige stadje in de hele regio waar een ziekenhuisje is.

Gahate is een dorp in het heuvelgebied achter de Arun. Het ligt in vogelvlucht zo’n 300 km van Kathmandu. Er woonden zo’n 3 à 5.000 inwoners in dat gebied. Het was een werkelijk vergeten streek: geen uitzicht op toekomst, zodat de meeste jonge mensen er wegtrokken op zoek naar een toekomst elders. Er was aanvankelijk enkel een bouwvallig schooltje en verder geen enkele voorziening in het hele dorp. Op de eerste plaats was er inderdaad geen enkele medische voorziening, niet in het dorp en niet in de wijde omtrek.

Gedurende 2011 hebben we dan meer informatie ingewonnen over noden en mogelijkheden, gezocht naar financiële hulp via sponsors enz. . Een grote hulp daarbij waren Dr Lamsal, de dokter die we in 2010 hadden ontmoet. Maar vooral Manoj, een jongen uit de Arun vallei, die we als kleine jongen hadden ontmoet in 2001 is een grote hulp: hij kwam met ons in gesprek toen we op tocht waren naar het basiskamp van de Makalu. Hij sprak wat Engels en bleef daarna contact houden. Zo kwamen we te weten dat zijn ouders geen verdere studies konden betalen. Dat hebben wij dan voor hem gedaan en vier jaar geleden studeerde hij af als bouwkundig burgerlijk ingenieur aan de universiteit van Kathmandu. Zonder hem zou het onmogelijk zijn om te doen wat we daar nu momenteel aan het doen zijn.

We zijn er heel primitief begonnen in de leegstaande hut van de grootvader van Dr Lamsal: we hebben – via die twee Nepalese medewerkers – gezorgd voor een verpleegster, een maatschappelijk assistent en een helper om een soort gezondheidscentrum uit de grond te stampen. Dat hutje bleek na een paar maanden al veel te klein, want heel wat mensen deden beroep op medische zorgen.
Onze Manoj kwam dus zeer goed van pas om met de plaatselijke bevolking te overleggen, plannen te maken, een aannemer te zoeken en de bouwwerken van een nieuw gezondheidscentrum te superviseren. Alles gebeurt dus zoveel mogelijk met en voor de Nepalese bevolking.

Het zou een beetje lang duren om heel de geschiedenis van de bouw uit de doeken te doen. Feit is dat er sedert april 2016 een gloednieuw Gezondheidscentrum staat. Het is het eerste stenen gebouw van het dorp. We hebben met Manoj overlegd om het zo hygiënisch als mogelijk uit te rusten en het onderhoudsvriendelijk te maken. Er zijn overal gemakkelijk te onderhouden tegelvloeren (een unicum in het dorp) er zijn toiletten, een kleine badkamer en er is stromend water. Er is een klein maar praktisch laboratorium, een röntgenapparaat en een bescheiden apotheek. Omdat de stroom regelmatig uitvalt, zorgen zonnepanelen voor constante stroomtoevoer en – daar de bewoners ze niet kunnen betalen – zorgen we voor gratis medicamenten.
Momenteel werken er 3 Nepalese medewerkers: een verpleger, een laborant, die ook een opleiding heeft gevolgd om veilig te werken met het röntgenapparaat en – heel belangrijk in Nepal – een meisje dat erg plichtsgetrouw, het centrum netjes en goed onderhoudt.
Een dokter is er niet en zal er ook niet komen, want van de weinige dokters die Nepal telt, is er geen enkele bereid om zich in zo’n afgelegen gebied te gaan opsluiten. Dat is ook één van de redenen waarom wij de medewerkers – volgens Nepalese normen – een erg goed loon uitbetalen. Alle medische zorgen en medicatie zijn gratis, want door de mensen niet te betalen.
We zijn momenteel stappen aan het ondernemen om het Centrum te laten overnemen door het gouvernement. De goede kontakten die we hebben opgebouwd met een aantal politici zijn daarbij erg belangrijk.
Na de aardbevingen van 2015 die onder meer honderden scholen hebben verwoest, kwam de vraag om daarop onze aandacht te richten. Momenteel zijn de voorbereidingen aan de gang om in Dhobane, een dorp van 5000 inwoners in dezelfde regio Bojpur, een deel van de Middelbare school (528 lln) terug op te bouwen.